Na de warme maaltijd (“Gehaktballen. Heerlijk! Niemand maakt ze zoals mijn vrouw!”) is het voor de 36-jarige accountmanager Erik tijd voor een stukje plichtsbesef. Terwijl zijn vrouw Amanda de afwas doet en de kinderen naar muziekles brengt, kruipt Erik achter zijn computer om online de gereformeerde levensstijl te verdedigen.
Scrollend door zijn Facebook-timeline zoekt Erik naar godsdienstvijandige opinies om te bestrijden. Het duurt even, maar wanneer zijn oog op een column over genderrollen in religieuze groeperingen, is het raak.
In de column schrijft een zekere Phoebe dat ze gruwelt van het patriarchale systeem dat in sommige religieuze groepen in stand wordt gehouden. “Onderdrukkend en ongrondwettelijk”, zo betoogt Phoebe.
Erik weet wat hem te doen staat: reageren. Erik: “Het was mij meteen duidelijk dat hier gelijkheid en gelijkwaardigheid door elkaar worden gehaald en dat dat gebruikt wordt om gelovigen te onderdrukken. Kijk, in abstracte zin, zijn man en vrouw natuurlijk gelijkwaardig. Dat is Bijbels. Maar dat betekent nog niet dat ze in concrete zin ook in alles precies hetzelfde moeten doen. Er is verscheidenheid tussen man en vrouw. De een is goed in dat, de ander in dat. Dat zie je ook aan de geslachtsorganen. Die zijn verschillend, maar complementair.“
Erik gaat aan de gang met het formuleren van zijn reactie. Hij begint te typen: “Begrijpt dat mokkel het verschil tussen gelijkwaardigheid en gelijkheid niet ofzo?!”, maar haalt het weer weg. Erik: “Ik heb geleerd dat je je beter direct tot iemand kan richten en niet te snel vijandig moet worden, dat schrikt mensen af.”
Midden in de zin, komt Amanda thuis. Ze vraagt of hij de jongste naar bed wil brengen. “Ik ben nog even bezig, doe jij het maar vandaag”, antwoordt Erik.
Nog een paar minuten denkt hij na, dan heeft hij het: “Meisje, man en vrouw zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk. Denk daar maar eens over na.”
Tevreden puft Erik even uit: “Deze man heeft het geloof weer even verdedigd.”