Bij de vrijgemaakten in Ede is het wel vaker stil tijdens de eredienst, met name tijdens de preek. Zo ongebruikelijk is dat niet. Maar afgelopen zondag was het stiller dan anders, want zelfs de sonore stem van de voorganger zweeg. Een dappere ouderling van dienst moest na enig porren de gemeente teleurstellen: hun herder was niet rechtstreeks vanaf de kansel opgenomen in de hemel; hij was in dromenland.
‘Eerst dacht ik nog: hij doet één van zijn dramatische pauzes,’ vertelt een gemeentelid. ‘U kent het wel, zo’n pauze die ervoor zorgt dat het Woord extra diep in je ziel wordt gekrast. Maar na vijf minuten vond ik het wat overdreven. Zo diep is mijn ziel nu ook weer niet.’
Ook een ander deel van de gemeente had aanvankelijk niet door dat hun voorganger niet langer hoorbaar verkondigde. ‘Ik lag met mijn hoofd op de bank,’ zegt één van hen. ‘Doe ik wel vaker om me beter te concentreren. Dankzij de verkondiging kom ik altijd weer verkwikt uit de kerk. Ook deze zondag concentreerde ik me heel diep op wat er werd gepreekt. Totdat m’n vrouw me aanstootte, omdat ik weer instemmende geluiden maakte die zij verwart met snurken.’
De voorganger van dienst ziet zelf niet veel kwaad in zijn gebrek aan waakzaamheid. Hij meent gepreekt te hebben in de geest van Paulus, bij wie ook weleens mensen in slaap vielen. De gemeente dankt de Heer dat hun voorganger niet vanuit een raam het Woord verkondigt.