Onrust aan de Boezemsingel, de curatoriumbijeenkomst van hedenmiddag is afgebroken. Kandidaat N.N. (hij blijft wegens reputatie liever anoniem) wraakte de bijeenkomst wegens vooringenomenheid der mannenbroeders. We spraken de kandidaat.
Waarom vroeg u wraking aan?
“Al tijdens mijn proefpreek werden mij dermate wantrouwende blikken toegeworpen dat mijn vrijmoedigheid verdween en ik na vijf minuten bevinding niet anders kon dan over te gaan op exegese. Erg jammer, ik had nog een heel scala aan bevindelijke verhalen op zak, maar kon me plots niets meer herinneren. Vervolgens werd mij gevraagd om opnieuw mijn roeping uiteen te zetten. Ik voelde dat er iets niet goed zat, dus besloot wraking aan te vragen. In de tijd dat het extra moderamen zich over deze zaak zou buigen, kon ik tenminste mooi nog wat bekeringsgeschiedenissen doornemen. Ik zou nu met zwaarder geschut moeten komen dan bij het voorafgaande gesprek met de kerkenraad, dat voelde ik op mijn klompen aan. ”
Wat was de uitslag van het moderamen?
“De commissie zou niet vooringenomen geweest zijn, bij twijfel aan de bevindelijke inhoud van een kandidaat mag van de gebruikelijke volgorde worden afgeweken. Aangezien de drie punten van mijn proefpreek ook niet overeenkomen met de gebruikelijke structuur van ellende, verlossing en dankbaarheid, had de commissie alle recht om mij opnieuw op mijn roeping te bevragen.”
Kreeg u vervolgens nog de mogelijkheid uw roeping verder toe te lichten?
“Helaas niet, ik werd zonder pardon afgewezen. Gemiste kans voor het verband, mijn bekeringsgeschiedenis – inclusief van boven ontvangen teksten – was er één die nog tot in lengte van jaren door collega’s op de kansel aangehaald had kunnen worden.”
Gaat u nog verdere stappen ondernemen?
“Jazeker, ook de nieuwe onderzoekscommissie kan ik nog wraken. Ik ben genoeg doordrongen van mijn roeping om niet als een geslagen hond te verdwijnen! Anders kan ik gelukkig altijd nog terecht bij de Oud Gereformeerde Gemeenten, daar past mijn bevinding misschien nog wel beter ook.”