Slecht nieuws voor liefhebbers van de psalmberijming van 1773: het vierde vers van de psalm splitst zich af. Dat bracht het vers vandaag zelf naar buiten. Na jarenlange successen in allerhande kerkzalen komt er zo een einde aan de huidige samenstelling van de populaire psalm.
In een verklaring op zijn sociale media licht vers 4 toe: “Gedurende de afgelopen 249 jaar heb ik van de buitenwacht vaak kritiek gekregen over mijn woordkeuze. Omdat ik woorden als ‘rein van zeden’ en ‘het pad der deugd’ gebruik, zou ik volgens sommigen een exponent van de Verlichting zijn. In het begin wuif je dat weg, maar uiteindelijk is het toch gaan knagen. In de afgelopen tijd ben ik daarom ook zelf tot de conclusie gekomen dat ik anders ben dan de rest.”
De verzen 1, 2 en 3 betreuren het vertrek van 4. Vers 2: “Komend jaar zouden we ons 250-jarig jubileum vieren. In mijn beleving waren we nog gelijk een frisse boom, in vetten grond geplant bij enen stroom. 4 zag dat blijkbaar anders en dat doet pijn, al respecteer ik het wel.”
Op welke manier vers 4 zijn carriere gaat vervolgen is nog onbekend.
Ach, wat een treurnis. Laten we veel bidden of bijeen gebracht mag komen te worden wat bijeen hoort.
Ach hoe triest, ik bespeur remonstrantse neigingen in dezen. We kunnen rustig spreken over boze daân, dit vers is van het heilspoor der deugd afgegleen! En dat terwijl toch velen de verlichtingsliederen hun hulde bien. Waar moet dat heen? We vrezen het ergste. Nog even en de 1773 minnende schare zal zijn heil moeten zoeken in de rijm van Datheen, of wat nog erger is: ze grijpen naar een modernere, begrijpelijkere psalmberijming! Och dat ze toch hun oog van de ijdelheen mochten afwenden en hun zielen niet met nog grotere dwalingen belaan. Mochten we hier nog maar is aan denken in onze gebeen, voordat men zich opmaakt om ons met ons vlees te voen! Die goeie ouwe verlichtingsrijm exit?!