De PKN wil hip and happening zijn en niets is zo hip als de Engelse taal op onverwachte plekken. Wat in het Nederlands lame klinkt, is in het Engels exciting. En wie hip is, heeft de youth, zo is de algemene gedachte. Dus stelt de PKN coaches – eh – coaches aan die dominees de taal leren spreken die de jeugd wil horen.
“Geen kip komt in de kerk”, verduidelijkt scriba René de Reuver desgevraagd, “maar hele volksstammen willen naar een worship. En dan niet geleid door een suffe dominee, nee, die hebben we ingeruild voor worship leaders. Dat is de taal waarmee de jeugd kan relaten.”
Nu al worden de vruchten geplukt van het nieuwe beleid. Sinds het “momentje koffiedrinken na de dienst” werd omgedoopt tot “fellowship” stroomt de jeugd en masse – eh – in great numbers toe. “Soms wordt het wel crazy”, geeft de Reuver toe. “Toen we de doopdiensten BFF-diensten gingen noemen – dat staat voor Baptized Forehead Forever – wilde te veel jeugd deelnemen. Ik heb gehoord van jongelingen die baby’s aanmelden die nog niet eens waren geboren.”
Nog niet veel dominees staan te springen om een cursus Engels te volgen. De Reuver verklaart: “Op de opleiding is het Duits what the clock hits, maar daar krijg je de jeugd niet warm voor. Ze gaan liever naar een jeugdgroep die Connect heet in plaats van Verknüpfen. Dus de dominees moeten even chillen en zich conformeren.” Toch lijkt de scriba zich geen zorgen te maken. “Ik heb er wel faith in.”