Malawese dominee verwijderde orgels uit Nederlandse kerken

De Malawese dominee Chimwemwe Bemba, die tussen 2002 en 2017 in Nederland werkte, verfraaide de Hersteld Hervormde Kerk (HHK) door Europese instrumenten uit de kerk te weren en ingetogen psalmen te vervangen door vrolijke kerkliederen. 

Bemba verklaart: “Als Europeanen orgelklanken horen, schuiven ze direct een serie hete Mentos naar binnen en zakken ze ongeïnteresseerd onderuit in de kerkbank. Dat past niet in de kerk. Hoe kun je nou ingetogen lofzingen? Hoe kun je nou emotieloos onder de prediking blijven? Hoe kun je nou snoep kauwen in een kerkdienst? Dat slaat toch nergens op?”

Bemba vervolgt: “Als in Malawi eeuwenoude hymnes gezongen worden, laten kerkgangers zien dat de blijde boodschap van het evangelie hen raakt. Europeanen kunnen dat niet, omdat ze geen ritmegevoel hebben. In een eredienst van de HHK mag je bijvoorbeeld wel zingen over een zachte harp en een schelle luit, maar je mag beide instrumenten niet bespelen. We willen nu een eredienst volgens charismatische regels. We zingen met overgave mee, stampen met onze voeten om het ritme aan te geven en heffen onze handen naar omhoog als we intens dankbaar de zegen ontvangen. Met koning David dansen wij eerbiedig rondom de Ark van het Verbond.”

In de flow geraakt zijnde gaat Bemba nóg verder: “Terugkomend op dat gebrek aan ritmegevoel: wist u dat er zoiets bestaat als niet-ritmisch zingen? Elke toon wordt dan vijf seconden aangehouden, waarna kerkgangers luidruchtig ademhalen, hun keel schrapen en haperend overgaan naar de volgende toon. Binnen de HHK wordt dat muziek genoemd, maar laten we eerlijk zijn, de gemiddelde krekel maakt meer melodie bij mij los.”

Bemba uit zijn bewonderenswaardige betrokkenheid op de HHK door zich verder uit te spreken over de tradities en gebruiken binnen het Nederlandse behoudende kerkverband. Tradities en gebruiken die overigens lastig te doorbreken zijn, omdat Nederlandse kerkgangers er doorgaans heilig van overtuigd zijn dat de waarheid, zoals die sinds de Nadere Reformatie in Nederland door bevindelijke voorouders geleerd en geuit werd, de enige weg tot behoud is. 

Bemba: “In Nederlandse orthodox-christelijke kringen is deze voorouderverering vaak belangrijker dan de kern van de Schrift. De Nederlandse gelovige hoopt dan maar dat hij zich bij de juiste Nederlandse behoudend gereformeerde of hervormde kerk aangesloten heeft, maar echt zeker weet hij dat nooit. Dat is de ware uitverkiezing.”