Het Leger des Heils heeft besloten met een detachement heilsoldaten de Mieraskerk in Krimpen aan den IJssel te beveiligen. Dat laat een woordvoerder van de organisatie weten. Een verslaggever van de Kanaän Courant was ter plaatse voor een interview met majoor Van Bamstuiter.
Interview
Wanneer ik aankom bij mijn bestemming weet ik niet wat ik zie. De hele omgeving is getransformeerd tot een heuse militaire basis. Ik rijd richting de slagboom en hoor een “Halt”, gevolgd door “Papieren en geloofsbelijdenis, alstublieft”. Mijn documenten overhandig ik aan een bonkige strijder die zware shag rookt en een blik De Klok bier in zijn vuist houdt. Intussen zie ik dat de Mieraskerk is voorzien van rollen prikkeldraad, zandzakken en machinegeweernesten. “U mag de rode pijlen volgen”, hoor ik de ongeschoren heilssoldaat zeggen, “en geen foto’s maken.”
Even later neem ik plaats aan tafel bij de majoor. Een sergeant brengt ons een taai kaakje en koffie van de veldkeuken. “Waarom staat u hier?” vraag ik de majoor. “We hebben een paar weken terug inlichtingen ontvangen dat er heilstaatsgevaarlijke elementen in de omgeving zouden verblijven. Sindsdien opereert hier heimelijk een task force om onze informatiepositie te versterken. Toen er een laffe aanval met geïmproviseerde explosieven werd gepleegd, was de kogel door de kerk. Sinds vandaag hebben we echt boots on the ground.”
“Dat is vast een hele operatie geweest” reageer ik. Van Bamstuiter legt uit: “We gebruiken een hedendaagse exegese van de geestelijke wapenrusting. Zo hebben we inmiddels 4 stuks vlakbaangeschut in stelling gebracht. Daarnaast hebben we een aantal wachtposten neergezet, uitgerust met een .50 machinegeweer of automatische granaatwerper. Verder zijn we bezig om de parkeerplaats tot een airstrip om te bouwen zodat de bevoorrading goed op gang komt. En dan heb ik het nog niet gehad over de artillerie.”
“Ik kende het Leger vooral als een maatschappelijke organisatie”, merk ik op. De majoor glimlacht. “Dat is inderdaad nog steeds onze belangrijkste focus, maar intern was er kritiek op de afwezigheid van een écht leger. Wat geld betreft: een pan soep kost nog geen 20 euro om te maken, dus we waren ook wel blij dat we de begroting op deze manier rond konden krijgen. Onze groep donateurs is sindsdien alleen maar gegroeid, zij maken zich vaak zorgen om de steeds verslechterende staat van Nederlandse krijgsmacht.”
Ik bedank de majoor voor het interview. “Via welke route ben je hier gekomen?” vraagt de majoor. “Want er liggen anti-tank mijnen op een aantal plekken in de wijk. Ik stuur wel een konvooi mee.”
De Mieraskerk maakte duidelijk dat ze niet op de hoogte was van de operatie. “We dragen onze mede-christenstrijders uiteraard een warm hart toe. Zo georganiseerd ging zelfs de SS niet te werk. Maar we zouden wel graag willen dat onze giften aftrekbaar blijven.”