Tragisch nieuws uit Neijerok. Een 27-jarig misbruikslachtoffer is daar gestikt onder de mantel der liefde. Omdat de betreffende jonge vrouw geen dader maar slachtoffer was en ze toch niet zo’n hoge kerkelijke positie had, durven we haar naam wel openlijk te noemen: ze heette Tamar Davids.
Een pastoraal bezoek eindigde voor Tamar in een vreselijke nachtmerrie. Meer kunnen we er eigenlijk niet over zeggen. We zouden de ouderling in kwestie kunnen beschadigen. Voor Tamar werd de nachtmerrie groter toen ze haar trauma met haar omgeving probeerde te delen. De mantel der liefde maakte de jonge vrouw op wrede wijze monddood.
Tamars broer Ab, in wiens huis Tamar na het voorval eenzaam woonde, vertelt: “Toen Tamar na enkele maanden eindelijk genoeg moed verzameld had om haar verhaal naar buiten te brengen, kwamen de scriba en een vrouwelijk gemeentelid langs om over vergeving te spreken: ‘Nu dan zuster, we hebben hem stilletjes uit de kerkenraad gezet. Zwijg er verder over, hij is je broeder; neem het niet al te zeer ter harte’, zei de scriba tegen mijn zusje. ‘Het is goed dat je naar ons toegekomen bent, maar dit al te openlijk delen zou de kerk voor de buitenwereld in een kwaad daglicht kunnen stellen. Heb je daar al aan gedacht?’, vervolgde de vrouw. Tamar heeft gezwegen. Gelukkig is Tamar nooit meer geweest.”
Uit navraag bij de kerkenraad van de betreffende kerkelijke gemeente uit Neijerok blijkt dat ondanks het inmiddels publieke geheim openbare schuldbelijdenis nooit heeft plaatsgevonden. Op de vraag van de Kanaän Courant reageerde de scriba: “Schuldbelijdenis? Dat doe je toch alleen als je moet trouwen?”