Van onze correspondent
KATWIJK – Begin vorige maand is in Katwijk een psychiatrische kliniek geopend voor predikantskinderen met een hechtingsstoornis. “Deze lang vergeten groep patiënten krijgt eindelijk de hulp die zij verdient”, betoogt initiatiefnemer en directrice Jannie de Bunk enthousiast.
Mariëlle van der Bomen-Roeleveld is één van die patiënten. De 31-jarige predikantsdochter, afkomstig uit Amersfoort, Appingedam, Koudekerke, Lunteren, Rotterdam en Klazienaveen, had aanvankelijk geen idee waar haar grote moeite om zich aan haar man te binden vandaan kwam. In de nieuwe kliniek, genaamd ‘4:6b’ (naar het Bijbelboek Markus, red.), krijgt Mariëlle eindelijk gerichte hulp van professionals. Mariëlle vertelt: “Het zou toch kunnen dat de vele verhuizingen in mijn jeugd hun tol hebben geëist. Dat merkte ik vooral toen ik met mijn huidige echtgenoot een nieuwe badkamer ging uitzoeken. Richard, mijn man, wilde graag een afbeelding van Winnie the Pooh op de WC-bril en dat leek mij ook wel wat. Toch was ik bang dat degenen die over 6 à 7 jaar in ons huis zouden wonen het niet leuk zouden vinden. Wist ik veel dat sommige mensen een huis voor de duur van een heel leven kopen en er dan mee kunnen doen wat ze willen! Om mij ervan te verzekeren dat de commissie van beheer niets met de inrichting van ons huis te maken had, heeft mijn man een factuur en bankafschrift onder mijn neus geduwd. Met behulp van de psychiaters in 4:6b heb ik mijn angst overwonnen en toch een Winnie the Pooh-toilet aangeschaft.”
Ook Jesse van Hoven, een predikantszoon van 23, herkent de problematiek van zijn medepatiënt Mariëlle, met wie hij in groepstherapie sprak. Jesse kampt met problemen rondom zelfbeeld en binding, en durft zijn vrienden vaak niet geheel te vertrouwen. “Het is niet dat ik het moeilijk vind om contact te leggen of vrienden te maken”, zegt Jesse. “In al de vier plaatsen waar ik gewoond heb, heb ik ruime vriendenkringen opgebouwd. Mijn psycholoog hier in 4:6b zegt dat het niet gezond is dat ik van al mijn vrienden al een keer afscheid genomen heb. Dat zie ik nu zelf ook wel in. Ik ben wel ergens geboren, maar had ook graag ergens getogen willen zijn.”
Directrice Jannie de Bunk is vast van plan veel cliënten met hechtingsproblematiek als gevolg van een nomadisch bestaan te helpen. Op dit moment zit kliniek 4:6b zelfs al vol. De Bunk: “Dat dit initatief een booming business zou zijn hadden we als bestuur wel zien aankomen – het glazenhuissyndroom kan immers niet een leven lang onbehandeld blijven – maar toch overtreft de lange wachtrij onze stoutste verwachtingen.” De vele aanmeldingen stellen de gloednieuwe psychiatrische kliniek financieel in staat om een vleugel bij te bouwen waar cliënten ondersteund kunnen worden bij de verwerking van een werkverslaving van een partner. De Bunk: “Met name de moeders van onze huidige patiënten lijken aan een dergelijke vleugel grote behoefte te hebben.”
Bezoekers zijn welkom in kliniek 4:6b. Wel wordt hen gevraagd om gedurende het bezoek aan de kliniek woorden als ‘roeping’, ‘kerkenraad’, ‘afscheids- en kennismakingsavond’, ‘commissie’ en ‘beroep’ niet in de mond te nemen. Veel patiënten ervaren deze termen als een posttraumatische stresstrigger.